Haagse Zaken
In deze nieuwe rubriek komen onze collega's van het ministerie van Financiën aan het woord over uiteenlopende onderwerpen.
Baby steps
Vroeg op. Getoeter in de verte op de Laan van Meerdervoort waar ik vlakbij woon. Het zijn tractoren. Den Haag transformeert in ‘no time’ in een boerendorp. Op naar Brussel. Ik heb er zin in. Zelfs militairen zie ik nu ook. Gauw weg uit mijn eigen ‘belegerde’ stad.
Op Hollands Spoor nam ik een vroege trein naar Rotterdam om daar de eerste Thalys naar Brussel te nemen. In het hart van de EU, in een van de gebouwen van de Europese Raad bij metro halte Schuman zou ik samen met drie collega’s aan mijn eerste Head of Delegation meeting van de Export Credits Group deelnemen.
Op het uitgestorven perron moest ik denken aan de gesprekken die ik de afgelopen dagen met mijn collega’s op het ministerie van Financiën had gevoerd over de Nederlandse inzet over de ekv bij internationale vergaderingen.
Collega’s met veel meer ervaring dan ik legden weer keurig en heel geduldig uit welk web van technische en raadswerkgroepen in het afgelopen decennium om de ekv geweven is. Het web waarin de spin, genaamd Europese Unie, vandaag heer en meester is. De spin krijgt van 28 landen instructies hoe in dit web te bewegen en op welke prooi haar zin te zetten. Deze eenzame spin, die soms naar links en dan weer naar rechts manoeuvreert, heeft zichzelf aangeleerd zeer behoedzaam te werk te gaan. Alle meningen tellen, iedereen krijgt het woord, alle details worden meegewogen en de spin wacht geduldig af.
Op de terugreis, vlak voor Antwerpen laat ik mijn gedachten over de vergadering van vanochtend gaan. Is het gegaan zoals we hadden verwacht? Hebben we bereikt wat we hadden gehoopt? Het is lastig daar antwoord op te geven. Daar heb ik tot de grens voor nodig.
Nadat de ‘ping’ van KPN uit mijn twee mobieltjes klinkt concludeer ik dat we zeker trots op onszelf kunnen zijn. We hebben gedaan waar Hollanders goed in zijn en waar onze Duitse en Franse collega’s stiekem op hoopten; we hebben ‘een knuppel’ in het spinnenweb gegooid en de spin wakker geschud.
Onze roep om meer actie en meer besluitvaardigheid plus het gebruiken van politieke gremia om onze punten over de toekomst van de ekv te maken, maakt indruk.
Ik glimlach bij de gedachte aan de voorzitter van de vergadering die na onze interventie wat besmuikt onze kant op liep. Hij heeft ons gehoord en belooft zijn best te doen.
Net over de Moerdijkbrug komt er een woord in mijn hoofd op; baby steps. Dat is waarmee voortgang in deze wereld verloopt: met baby steps.
Ben moe maar tevreden. Voel me opgelucht. In Den Haag is het inmiddels donker. Ik zie nog een enkele tractor die richting snelweg gaat. Met Brussel nog in mind, denk ik; misschien maar beter als ie net als ik vanmorgen naar Brussel vertrekt. Natuurlijk, Den Haag is machtig maar in Brussel valt zeker ook wat te halen. Met mate. Geduld hebben. Dat wel. Dat is nu eenmaal zo te midden van zoveel belangen.
Astrid Bronswijk Hoofd Exportkredietverzekeringen Ministerie van Financiën
Nieuwe regels - maar hoe dan?
Zoals elk internationaal speelveld wordt ook het onze door allerhande regels en afspraken geregeerd. Allemaal het resultaat van jarenlange onderhandelingen én onderdeel van een breder internationaal systeem waarin geprobeerd wordt om de globale handelsstromen, die zo vaak oneerlijk zijn geweest, op een nette manier te reguleren. Maar regels verouderen, en op dit moment leveren ze vertraging, frustratie en beperking op. En dat soort regels wordt al snel irrelevant.
Daarom werkt Nederland hard aan nieuwe regels. Regels die voor onze exporteurs kansen bieden. Die meewerken aan een schoner milieu, eerlijkere handel en meer innovatie. Maar we zijn niet alleen - we onderhandelen met andere landen. Dat gaat soms moeizaam, maar het is wel de moeite waard. Samen staan we sterker!
Voor ons kerndocument, de Arrangement, onderhandelen we nu in twee aparte trajecten voor betere, flexibelere regels die de hedendaagse handel aankunnen. We onderhandelen in Parijs met de originele participanten (de leden van de Arrangement, voornamelijk rijke industrielanden) en overal ter wereld in de Internationale Werkgroep Exportkredieten (IWG) met meer landen, ook nieuwere spelers zoals India, Brazilië, China en Zuid-Afrika. We houden van duidelijkheid, helderheid en snelheid - waarden die niet overal gedeeld worden. Maar we blijven verder werken aan deze regels. Met effect - onze positie is gezagvol en opent deuren.
Zo nemen we deel aan een nieuw initiatief op het gebied van exportkredietverzekeringen, die experts uit verschillende EU-lidstaten uitdaagt om op een nieuwe manier naar ons vak en de uitdagingen die we daar tegenkomen te kijken. Daarin bereiden we oplossingen voor die concreet door onze onderhandelaars besproken kunnen worden. En spreken we ons uit wanneer we het te langzaam vinden gaan. Want er is genoeg te halen in onze internationale wereld, al blijft het devies: geduld is een schone zaak
Bob Jennekens, ministerie van Financiën