Haagse zaken

Dilemma

De afgelopen tijd heb ik me meer dan eens gerealiseerd hoe we ons als mens de hele dag geconfronteerd zien met dilemma’s; de keuze uit twee alternatieven die beide even (on)aantrekkelijk zijn en waar je niet op alleen logische basis uit kunt kiezen. Een tweestrijd die alleen kan worden beslecht door een van de alternatieven jouw persoonlijke voorkeur te geven. Ik merk het thuis met twee pubers die een eindsprintje moeten trekken om over te gaan. Paai ik ze of word ik boos als ik ze hangend op de bank aantref met in geen velden of wegen een studieboek? Of de keuze tussen fietsen of wandelen in de eindeloze ochtenden die zich dankzij de vroege zonsopkomst en de zeeën van tijd door het thuiswerken voordoet. De afgelopen tijd heeft zich in onze exportkredietwereld ook zo’n dilemma voorgedaan, grofweg de keuze tussen ontwikkeling en de bescherming van het milieu. We weten allemaal dat Nederland zich al decennia inzet voor het steunen van landen in ontwikkeling. De wereld van ontwikkelingssamenwerking is zelfs een ware bedrijfstak geworden. Van meer recente datum is het commitment van de Nederlandse overheid aan de klimaatdoelstellingen van Parijs. Wat nu als zich een project voordoet dat essentieel is voor de ontwikkeling van een land maar waarbij het behalen van de klimaatdoelstelling mogelijk net iets verder weg komen te liggen? De tweestrijd heeft zich in alle hevigheid voorgedaan: nog eens alle informatie op een rij, een extra briefing over bepaalde risico’s, weer een discussie. Kortom de gemoederen zijn aardig bezig gehouden. De uitkomst van dit alles is dat we denken te weten vaker met dit dilemma te moeten dealen. We zullen ook in de toekomst afspraken hierover moeten proberen te maken. We willen namelijk een betrouwbare en voorspelbare overheid zijn waarbij de keuze tussen twee alternatieven, die beide even (on)aantrekkelijk zijn, niet afhangt van de persoonlijke voorkeur van een ambtenaar of een bewindspersoon.

Philips Medical en Covid-19 maatregelen