Haagse zaken
Groene Kerst
Afgelopen weekend bekeek ik de toestand van ons stadstuintje. In de druilerige regen zag het er allemaal niet best uit; kale bomen en struiken, een hopeloos restje van wat ooit een pronte varen was en een laatste eenzame roos. Veel bruin en weinig groen. Het is natuurlijk winter en het komt straks, over een paar maanden, allemaal vast weer goed. Als ik een beetje mijn best doe dan buitelen in het voorjaar ‘different shades of green’ over elkaar heen en schreeuwen bonte bloemen om het hardst om aandacht. Dan is van deze bruine treurigheid niets meer over.
Toch speelt door mijn hoofd dat alles wat we voor lief nemen op dit terrein mogelijk wel eens anders zal gaan worden. Wat als het klimaat zo verandert dat er straks helemaal geen verschillende tinten groen meer zijn? Maar alleen stekelig grijsgroen onkruid. Of misschien alleen waterplanten omdat iedereen dan op eilanden woont? Noem het overdreven maar de kranten staan vol van onheilstijding en doemscenario’s. En niemand weet het precies.
Ik merk dat deze gedachten zeer aanwezig zijn in mijn hoofd. Zeker nu, terwijl ik dit schrijf, in Madrid een klimaattop plaatsvindt. De 25ste al weer. Ik herinner me de derde, een van de belangrijkste; die van 1997 in Kyoto. Daar werd een belangrijk protocol getekend waarin geïndustrialiseerde landen beloofden de uitstoot van broeikasgassen met 5,2% te verminderen. Volgend jaar moet dit bereikt zijn. Gaan we dat halen?
Als vrijwel alle klimaatwetenschappers zich ernstige zorgen maken dan doe ik dat natuurlijk ook. Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Deze spreuk hing bij ons thuis op een tegeltje te midden van nog een heleboel andere door mijn lieve moeder verzamelde wijsheden in de gang.
Hoe zit het eigenlijk met de ekv? Ook veel bruin en weinig groen? De organisatie Both Ends, een non-gouvernementele organisatie, die ons met enige regelmaat wijst op wat beter kan, vindt van wel. Zij publiceerden recentelijk een onderzoek waarin dit stond.
Zelf zijn we begin dit jaar ook meer gaan kijken naar de verschillende tinten groen in onze portefeuille. Binnenkort hopen we daar de uitkomsten van naar ons parlement te sturen. Tijdens een stakeholder bijeenkomst over dit onderwerp viel op hoeveel initiatieven exporteurs zelf ook al nemen om te vergroenen. Wij juichen dit van harte toe. Ondertussen nemen wij maatregelen omdat ook wij weten dat het altijd beter kan. We zoeken de grenzen op om groene initiatieven zoveel mogelijk ruimte te bieden binnen onze (internationale) regels. We laten onze handen, met ‘groene’ vingers, flink wapperen. Laten we hopen dat we ver komen.
Ik wens u allemaal een fijne, groene kerst!
Astrid Bronswijk
Hoofd Exportkredietverzekeringen
Ministerie van Financiën